p><!--StartFragment

خودباوری یا اعتماد به نفس یکی از شرایط روحی است که شخص در آن بخاطر تجربه‌های قبلی، به توانایی‌ها و استعدادهای خود در موفقیت انجام کارها بطور موفقیت‌آمیز اعتماد و باور دارد.

خصوصیت دارا بودن اعتماد به خویشتن نقش حیاتی در پیشرفت و موفقیت‌های یک فرد ایفا می‌کند.

اعتماد به نفس عامل اکتسابی است ؛

و از بدو تولد پایه‌های آن در ذهن هر یک از انسانها گذاشته و با مرور زمان این امر عمیق‌تر می‌شود.

پژوهشگران دریافتند که برخلاف آنچه تصور می‌شود، اعتماد به نفس کودکان تا سن پنج سالگی به طور کامل شکل می‌گیرد.

اغلب افراد موفق اعتماد به نفس بالایی دارند.

پر واضح است که آنها به خود و آنچه که انجام می دهند ایمان دارند.

به یاد داشته باشید که :موفقیت آنها سبب افزایش اعتماد به نفسشان نشده؛

بلکه روحیه ی خودباوری این افراد، آن ها را به سمت موفقیت سوق داده است.

یادتان باشد هیچ چیز بهتر نخواهد شد، تا زمانی که شما تغییر مثبتی بکنید.

جک کانفیلد در این ویدئو ۵ راه برای رسیدن به حداکثر اعتماد به نفس ممکن پیشنهاد می کند.

شماره مجازی چیست؟

چرا باید از شماره مجازی استفاده کنم؟

• حریم خصوصی: همه ما می‌دانیم که برای استفاده بسیاری از برنامه‌های پیام‌رسان و ثبت‌ نام در آنها نیازمند شماره شخصی شماست. البته این فرآیندی طبیعی و عادیست، چرا که احراز هویت شما از این طریق انجام شده و دیگر نیازی به وارد کردن نام کاربری، رمز عبور، ایمیل و… نیست. استفاده از شماره، سادگی و امنیت را برای کاربران به ارمغان می‌آورد اما بسیاری از کاربران دچار مشکلاتی نیز می‌شوند. بسیاری از برنامه‌ها شماره شخصی شما را به کاربران خود نمایش می‌دهند و این قطعاً چیزیست که شما دوست نخواهید داشت. برای مثال شماره موبایل شما در برنامه وایبر برای رویت دیگران آزاد است و یا درصورتی که شماره فردی در مخاطبین تلگرام شما ذخیره باشد، تلگرام به طرف مقابل نیز شماره شما را نشان خواهد داد. ضمناً اگر فردی شماره شخصی شما را داشته باشد می‌تواند از طریق آن شماره به تمامی اکانت‌های شبکه‌های مجازی شما نیز دسترسی داشته باشد. برای مثال با ذخیره کردن شماره دوست خود قادر خواهید بود اکانت تلگرام، تانگو، وایبر، وی‌چت، فیسبوک، اینستاگرام و… آن فرد را در صورت عضویت مشاهده نمایید.
• استفاده از چند اکانت: وقتی شما برای ارتباط با دیگران به اکانتی به غیر از اکانت خود نیاز داشته باشید می‌توانید از شماره مجازی رایگان استفاده کنید. برای مثال شما داری کسب و کاری هستید و نیاز دارید برای پشتیبانی از طریق شبکه‌های مجازی، شماره خود را به دیگران دهید و به دلیل شخصی بود شماره خود تمایل به استفاده از شماره مجازی خواهید داشت. همچنین چون اغلب شماره‌های مجازی به صورت رایگان ارائه می‌شود نیاز به خرید سیم کارت واقعی و پرداخت هزینه نخواهید داشت.

زندگینامه ی کاشینگ لی

۶ تمرین ذهنی استیو جابز برای افزایش خلاقیت

لطفا دیدگاه خود را در باره این مطلب ثبت کنید

روش های پرورش خلاقیت ذهن

آنچه که ممکن است در مورد افراد بسیار موفق و خلاقی همچون استیو جابز نادیده گرفته شود این است که راز موفقیت این گونه افراد در روش استفاده از ذهنشان می باشد. جابز به غیر از آنکه در دنیای فناوری یکه‌ تاز بود، در پرورش و استفاده از ذهن خود نیز مهارت داشت و از مدیتیشن برای افزایش کارایی و خلاقیت و کاهش استرس استفاده میکرد. البته نمی‌ توان انتظار داشت با انجام این تمرینات به فرد خارق‌ العاده‌ ای همچون استیوجابز تبدیل شویم ولی به طور حتم شاهد اثرات مثبت آن در زندگی خود خواهیم بود.

حتی یک مغز به ظاهر آرام هم می‌‌ تواند جای بسیار شلوغی باشد. در واقع تنها از طریق مدیتیشن است که یاد خواهیم گرفت با این سطح از شلوغی کار کنیم- نه آنکه تغییرش دهیم.

روش استیو جابز متفکر خلاقیت‌ های ناب در 25 سال گذشته در این خصوص بسیار جالب است که توجه شما را به آن جلب می‌ کنیم:

” اگر فقط بنشینیم و مشاهده کنیم، خواهیم دید که ذهنمان چقدر بی‌ قرار و نا آرام است. اگر سعی کنیم آن را آرام کنیم، تنها اوضاع را بدتر می‌ کنیم، اما با گذشت زمان ذهنمان آرام میشود، و وقتی آرام شد، ظرفیت شنیدن چیزهای خارق‌ العاده‌ تر و هوشمندانه‌ تر را پیدا میکند. آن موقع است که بینش و بصیرت ما شکوفه میدهد و چیزها را به شکل واضحتری می‌ بینیم و بیشتر در زمان حال خواهیم بود. در این لحظه ذهن ما آرام گرفته و قادریم وسعتی شگرف را ببینیم. حالا می‌ توانیم چیزهای بسیار بیشتری را نسبت به قبل ببینیم و درک نماییم.”

آنچه استیو جابز توصیف میکند، مدیتیشن ذن (Zen Meditation) است. استیو جابز در دهه 70 زمانی که مردی جوان بود و از هند دیدن میکرد این تمرین را کشف کرد. در سال‌ های بعد، استیو همچنان به تمرین مدیتیشن و تکنیک‌ های آگاهی‌ دهنده ادامه داد. شاید تا به حال اسم مدیتیشن ذن در کسب و کار به گوشمان نخورده باشد. اما امروزه، مدیتیشن ذن در میان ذهن‌ های تجاری خلاق که همه جا از گوگل گرفته تا شرکت‌ های چندملیتی کار می‌ کنند، فراگیر شده است. آیا ما هم می‌ خواهیم مدیتیشن ذن را در زندگی خود امتحان کنیم؟

این شش مرحله ساده را که توسط یکی از دوستان نزدیک استیو جابز- جئوفری جیمز (Geoffrey James) – گردآوری شده؛ دنبال کنیم:

مرحله اول : در یک مکان آرام و ساکت چهار زانو بنشینیم، ژست چهارزانو “کندالینی” (Kundalini) انرژی خفته بدن را بیدار میکند.

مرحله دوم : چشمهای‌ مان را ببندیم و روی افکار موجود خود تمرکز کنیم. هدف ما تغییر دادن یا ساده‌ تر کردن آنها نیست؛ فقط سعی می‌ کنیم به افکارمان توجه کنیم. دقت کنیم که چگونه افکار ما از یک موضوع به موضوع دیگری میپرند.

این کار را به مدت 5 دقیقه انجام دهیم.

مرحله سوم : آیا جریان دیوانه کننده ذهنمان را می‌ بینیم؟ به این افکار که خوره ذهن ما هستند، پچ پچ‌ های “ذهن میمونی” می‌ گویند. در این مرحله، باید سعی نماییم تمرکز خود را به ذهن اُکس (ox mind) معطوف نماییم. ذهن اکس بخشی از مغز است که برخلاف ذهن میمونی آرام و ساکت فکر کرده و چیزهای اطرافمان را حس میکند. ذهن اکس از هرج و مرج‌ ها و آشفتگی‌ های اطرافمان آگاه است اما فقط به زندگی می‌ اندیشد.

مرحله چهارم : اگر متوجه شدیم که ذهنمان ایده” ذهن اکس” خود را به بازی گرفته، از ذهن خود بخواهیم آرام بگیرد. آن را مجبور نکنیم، فقط از آن بخواهیم. جئوفری جیمز این روش را پیشنهاد میکند: ” این گونه تصور کنیم که اکس درونی ما بدون عجله و با آرامش در امتداد جاده قدم میزند. این تصویر ذهنی به ما کمک میکند تا میمون درون خود را آرام کنیم. از او انتظار نداشته باشیم سریع بخوابد. میمون‌ ها به طور طبیعی ناآرام و بی‌ قرارند. با این وجود، به زودی متوجه می‌ شویم که میمون درون ما آرام گرفته است و کمتر تمایل به جنب و جوش و بالا و پایین پریدن دارد.” هرگاه احساس کردیم ذهن اکس ما زمام را بر دست گرفته و بر ذهن میمونی مسلط شده، به مرحله بعدی برویم.

مرحله پنجم : همچنان روی ذهن اکس خود تمرکز نماییم، باید احساس کنیم که نفس کشیدنمان آرامتر شده است. متوجه چیزهایی همچون جریان هوا در بدنمان خواهیم شد. وقتی چشمهایمان را باز می‌ کنیم، جهان متفاوت‌ تر از زمانی که چشمانمان را بستیم، به نظر میرسد. اشیاء دور و برمان آنگونه که ما فکر می‌ کنیم به نظر میرسند.

مرحله ششم : این تمرینات را انجام دهیم. با گذشت زمان درک خوبی از خودمان پیدا خواهیم کرد و زمانی را که صرف مراقبه می‌ کنیم به سرعت سپری خواهد شد. در حالت ایده‌ ال، این کار باید به یک غریزه تبدیل شود. هرگاه با مشکلی روبرو شدیم که نمی‌ توانیم آن را حل کنیم، مدیتیشن ذن را انجام دهیم.

زمان مهم‌ترین دارایی ماست؛

چیزی که می‌رود و از کمان دررفته و دیگر به‌جای اولیه خودش برنمی‌گردد. زمان را می‌شود خرج کرد،سرمایه‌گذاری نمود و حتی هدر داد؛ اما نمی‌شود ذخیره‌اش کرد؛ ماهیت زمان چنین نیست.

درباره مدیریت زمان نیز حرف‌وحدیث بسیار است.
خاصه در مورد نسل‌های مختلف مدیریت زمان و تغییراتی که در آن‌ها داده شده است. این بار قصد داریم از نگاه دو شخصیت معتبر حوزه موفقیت، درباره مدیریت زمان صحبت کنیم و به نتایج جالبی هم برسیم. آماده‌اید؟…

جک کنفیلد چه میگوید؟

جک کنفیلد در کتاب «اصول موفقیت» خود اشاره می‌کند که باید طرحی نو و بدیع در حوزه مدیریت زمان به راه انداخت. او معتقد است که روزهای ما، سه نوع هستند :

• روزهای بهترین نتیجه
• روزهای تدارک و آمادگی
• روزهای استراحت و تفریح

کنفیلد روزهای دسته اول را، یعنی همان روزهای بهترین نتیجه را، آن‌هایی می‌داند که دست کم هشتاد درصدشان، به انجام کاری که در آن خوب هستیم و بهترین دستاوردها را از آن به دست آورده‌ایم، سرگرم ایم.

مثلاً اگر من فروشنده باشم، روزهای بهترین نتیجه من، روزهایی است که دست کم هشتاد درصدشان، به پیگیری و بستن قرارداد و ارسال محصول و … می‌گذرد.

روزهای دسته دوم، روزهایی محسوب می‌شوند که ما طی آن‌ها، دست به فعالیت‌ها و رفتارهایی می‌زنیم تا خودمان را برای روزهای بهترین نتیجه، بیشتر و بهتر آماده کنیم. مثل‌ اینکه من همان فروشنده پاراگراف قبلی هستم؛ ولی در روزهای تدارک و آمادگی، سعی می‌کنم کتاب‌های تازه منتشر شده در حوزه فروش و مذاکره و بازاریابی را بخوانم؛ یا در دوره‌هایی شرکت کنم؛ یا پای صحبت‌های یکی از فروشندگان معتبر بنشینم و …

روزهای دسته سوم نیز، آن‌هایی محسوب می‌شوند که طی آن روزها، ما ربطی به کارهایمان نداریم و صرفاً استراحت و بازیابی، کل روز ما را تشکیل می‌دهد.

حتی گاهی خانواده و فرزندان را نیز به پرستاران، مهد کودک، آشنایان، یکی دیگر از والدین و … می‌سپاریم تا عمل بازیابی به‌طور کامل انجام شود.

کنفیلد معتقد است که بهترین روزهای ما، همان روزهای بهترین نتیجه هستند. اما آیا او درست می‌گوید؟ از نگاه اول، حق حتماً با اوست. اما وقتی کمی دقیق‌تر می‌شویم، به پاسخ‌هایی دیگر هم می‌رسیم…

دکتر استفان کاوی چه میگوید؟

در حوزه موفقیت و کامیابی، شخصیت معتبر دیگری وجود دارد به نام دکتر استفان کاوی.
او در کتاب «هفت عادت مردمان کامیاب» خود، هم درباره نسل‌های مختلف مدیریت زمان صحبت کرده؛ هم درباره جزئیات مدلی که خودش به آن معتقد است. استفان کاوی معتقد است که کارهای ما، چهار مدل‌اند :

• کارهایی که مهم و فوری هستند
  مثل پروژه‌ای که سررسید آن آمده است و اگر انجامش ندهیم، به مشکل برمی‌خوریم. در این صورت تحت فشار زمان و اهمیت، به‌طور یکجا هستیم.
• کارهایی که مهم، ولی غیر فوری هستند
  کارهایی که فقط تحت‌فشار اهمیت آن‌ها هستیم بدون این‌که سررسید آن‌ها آمده باشد. مثل دیدن دوره‌های مختلف آموزشی و خواندن کتاب و مشورت با بزرگان و … .
• کارهایی که غیر مهم، ولی فوری هستند
  مثل تماس‌های تلفنی و ایمیل‌هایی که می‌شود و بخش اعظمی از پیام‌های شبکه‌های اجتماعی و … اگر پاسخ ندهیم مشکلی پیش نمی‌آید، اما چون تحت فشار زمان هستیم، ناچار می‌شویم پاسخگویشان باشیم.
• کارهایی که نه فوری و نه مهم هستند
  نیاز به توضیح است؟ البته همین کارهایی که نیاز به توضیح ندارند، بیشتر وقت مردم را می‌گیرند؛ مثل تماشای تلویزیون و صحبت‌های بی‌مورد و پرسه‌زنی‌های مجازی و … .

در نگاه اول، مشخص است که ما باید درگیر کارهای دسته اول و دوم باشیم. اما نکته اینجاست افرادی که درگیر کارهای دسته اول هستند، همیشه تحت فشار زمان خواهند بود و همین تحت فشار بودن، مانع از خلاقیت و رشد اساسی آن‌ها می‌شود.

دکتر استفان کاوی، معتقد است که باید حرکت از سمت کارهای دسته اول به سمت کارهای دسته دوم صورت بگیرد؛ یعنی کارهایی که مهم‌اند، ولی تحت فشار زمان نیستند. چرا باید صبر کنیم که کارها تا دقیقه نود عقب بیفتند که این‌همه استرس داشته باشیم؟

می‌توانیم در دقیقه ده و بیست و سی و حتی نیمه اول، همه کارها را انجام بدهیم؛ در این صورت تحت فشار زمان نخواهیم بود. ضمن این که این دسته از کارها، شامل کارهایی که کانفیلد، آن‌ها را تدارک و آمادگی می‌داند، می‌شود.

کاوی معتقد است که موفق‌ها، تمرکز روی کارهای دسته دوم، یعنی کارهای مهم ولی غیر فوری دارند؛ وگرنه کارهای دسته اول را، آیا می‌شود جزو انجامشان کار دیگری کرد و عقب انداخت؟ نه، هرکسی باشد باید تحت فشار اهمیت و زمان آن‌ها را انجام بدهد.

پس به‌این‌ترتیب، می‌توان مهم‌ترین روزها را نه روزهای بهترین نتایج، که روزهای تدارک و آمادگی در نظر گرفت. چرا؟ روزهای بهترین نتایج، درواقع تابع و محصول و بازتابی از روزهای تدارک و آمادگی هستند.

• مگر می‌شود فوتبالیستی خودش را خوب آماده نکند و روزهای بهترین نتایج فوق‌العاده‌ای داشته باشد؟
• مگر می‌شود دانشمندی خودش را به‌خوبی آماده نکند و خودش را برای یک کنفرانس و ارائه علمی به خوبیحاضر نکند و موفق به بهترین نتیجه بشود؟

شدنی نیست… به‌این‌ترتیب، چرا باید بهترین روزهای ما، روزهای بهترین نتیجه باشند؟ درحالی‌که خود این روزها، بازتابی از روزهای تدارک و آمادگی هستند. پس به صورت خلاصه :

• در طول ماه، ما روزهایی را به مرخصی و استراحت اختصاص می‌دهیم
• روزهایی را هم به بهترین نتیجه
• غالباً یادمان می‌رود روزهای تدارک و آمادگی داشته باشیم

به خاطر همین است که پیشرفت ما در برهه‌ای متوقف می‌شود و متوجه علتش نمی‌شویم. علت، در این اشتباه استراتژیک است که بهترین روزهای را، روزهای بهترین نتیجه دانسته‌ایم؛ نه ‌روزهای آمادگی و تدارک.

تازه، برای روزهای تدارک و آمادگی هم نه برنامه‌ای داریم و نه اهمیتی قائل هستیم.

نظر شما چیست؟
آیا متوجه روزهای آمادگی و نتیجه در زندگی تان بودید؟
تجربه یا دیدگاه تان را با ما زیر همین مقاله به اشتراک بگذارید

بیوگرافی نسرین مقانلو (زندگینامه هنرمندان)

در زندگی نامه نسرین مقانلو اینگونه آمده است که : نسرین مقانلو در یک تیر ماه سال ۱۳۴۷ در شهر تهران متولد شد، وی دیپلمه و همسر کمال خلیلیان مهاجم تیم ملی فوتبال ایران، قهرمان جوانان آسیا و عضو باشگاه‌ های گمرک اهواز، پاس و تاج می‌ باشد. کمال خلیلیان هم اکنون ساکن آمریکا می باشد. نسرین مقانلو با بازی در فیلم تلویزیونی “مسافری از هند” به شهرت رسید.

آغاز فعالیت‌ های هنری نسرین مقانلو

نسرین مقانلو شروع فعالیت های بازیگری خود را با فیلم امید در سینما شروع کرد و با بازی در فیلم همسر بیشتر دیده شد. وی پس از بازی در فیلم نابخشوده چند سالی را خارج از کشور سپری کرد. وی سپس به ایران بازگشت و بازی در سینما و تلویزیون را ادامه داد. بازی در فیلم مهمان مامان، مقانلو را به عنوان یک بازیگر توانا مطرح کرد.

نسرین مقانلو در گفت وگویی به بیان زندگی شخصی و هنری‌ اش پرداخت که بخشی از آن را در ادامه می‌ خوانید: “من به واسطه فعالیت پدرم در رشته موسیقی و مادرم در تئاتر با فضای هنر آشنایی کامل پیدا کرده بودم، به همین سبب از دوران کودکی و نوجوانی فعالیتم در زمینه تئاتر و نمایش را آغاز کردم. امّا زمانی که تصمیم گرفتم فعالیت حرفه‌ ای‌ ام در سینما را آغاز کنم، با فیلم “دو نیمه سیب” کیانوش عیاری آغاز کردم. یادم است برای بازی در این فیلم به همراه مادرم به رستوران رفتیم و اولین حضور من در سینما با کار آقای عیاری رقم خورد. فردای همان روز آقای عیاری به “رسول صدرعاملی” گفت به یک دختر تازه وارد معرفی‌ ات می‌ کنم که همانی است که برای فیلمت دنبالش می‌ گشتی، بنابراین با بازی در فیلم “قربانی” دومین تجربه‌ ام رقم خورد و بلافاصله پس از آن آقای “تورج منصوری” برای بازی در “بازیچه” از من دعوت کردند و سپس در “امید” آقای حبیب کاوش به ایفای نقش پرداختم.”

آقایان دستگردی و پاکدل از من دعوت کردند برای بازی در سریال تلویزیونی “لبخند زندگی” با حضور پیشکسوت عزیزم خانم “ثریا قاسمی” که بدین ترتیب اولین حضور در تلویزیون هم برای من اتفاق افتاد. بلافاصله پس از پایان “لبخند زندگی”، فیلم “آخرین سند” پیشنهاد شد که زمانی پخش شد که “امید” و “بازیچه” هم رفع ممنوعیت شده بودند و همزمان 3 فیلم روی پرده داشتم.

عکسهای نسرین مقانلو

نسرین مقانلو و بازگشت به ایران

10 سال پیش بالاخره تصمیم گرفتم با همسرم صحبت کنم و میزان دلتنگی و علاقه‌ ام به کارم را به او گفتم، خوشبختانه همسرم هم قبول کرد به همراه بچه‌ ها به ایران برگردیم تا بتوانم بدون دغدغه و استرس به کارم برسم. “دختری در قفس” آقای صلح میرزایی اولین فیلمم بعد از آن دوران بود و بعد از آن برای بازی در سریال “مسافری از هند” از من دعوت شد.

عکس نسرین مقانلو و همسرش

ازدواج نسرین مقانلو

ماجرای ازدواج من سر فیلم “همسر” آقای فخیم زاده بود که به خاطر اسمش سرنوشت من را رقم زد و در همان گیرودار ساختش بودیم که برای خواستگاری از من به منزلمان آمدند و بعد از 5-6 سال کار مداوم در عرصه‌ های مختلف، با همسرم ازدواج کردم و به آمریکا رفتیم. البته سالی یک بار به ایران می‌ آمدم و به صورت ناپیوسته کارهایی انجام می‌ دادم، مثل کار “نابخشوده” مرحوم “ایرج قادری” که هنگام بارداری پسر بزرگم اتفاق افتاد یا “بن بست” اصغر نعیمی که با “فرهاد اصلانی” و “دکتر عزیزی” بازی کردم. ازدواج، فرصتی برای امتحان کردن خودم بود. با ازدواج، عاشق شدم و با خودم فکر کردم این بهترین فرصت برای امتحان کردن خودم است که آیا می‌ توانم مدتی از آنچه دوست دارم، دور باشم یا نه! آن ده سال خیلی بر من سخت گذشت، بسیار دلتنگ بودم، خیلی شب‌ ها می‌ نشستم برنامه “چشم انداز” را می‌ دیدم، همکارانم را نگاه می‌ کردم و گریه می‌ کردم.

فعالیت‌ های هنری نسرین مقانلو

فیلم‌ های سینمایی :

پی ۲۲ 1393
روزگاری عشق و خیانت 1392
گناهکاران 1391
بدون اجازه 1390
راه بهشت 1390
نفوذی 1387
سوپر استار 1387
ماه وش 1386
مهمان مامان 1382
دختری در قفس 1381
بن بست (فیلم کوتاه) 1378
نابخشوده 1375
همسر 1372
همه دختران من 1372
بازیچه 1372
امید 1371
قربانی 1370
دو نیمه سیب 1370

سریال‌ های تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی :

آخرین سند 1371
لبخند زندگی 1372
مسافری از هند 1381
مختارنامه 1383
حس سوم 1384
آبی، گاهی آسمان (تله فیلم) 1387
دیدار 1387
قلب یخی (شبکه خانگی) 1389
اینجا تهران است 1390
تنهایی لیلا

بیوگرافی نیکولاس کیج (زندگینامه هنرمندان)

در زندگی نامه نیکولاس کیج اینگونه آمده است که: نیکلاس کیم کاپولا کیج در ۷ ژانویه سال ۱۹۶۴ در لانگ بیچ کالیفرنیا متولد شد او نام خانوادگی بزرگی را به دوش می کشید چراکه آگوست، پدرش، پروفسور ادبیات قیاسی در کال استیت لانگ بیچ ” بعدها رییس دانشکده ی هنرهای خلاق دانشگاه ملی سان فرانسیسکو” و جوی ووگل سانگ، مادرش، رقاص و رهبر گروهی مشهور بود. خانواده ی او افراد بزرگتری را نیز شامل میشد. خاله اش تالیا شایر ستاره ی فیلم های راکی و قسمت پایانی موفق استالونه یعنی “فریاد آدریان آدریان” بود و عمویش فرانسیس فورد کاپولا کارگردان مشهور پدرخوانده و مکاشفه بود.

نیکولاس کیج هدفش بازیگری نبود اما همیشه می توانست به خوبی به ایفای نقش بپردازد. یکی از صحنه های کودکیش از این قرار بود روزی یکی از هم مدرسه ای هایش در اتوبوس مدرسه قلدربازی درآورده و او خشمگین به خانه برگشته و جین و چکمه های گاوچرانی برادرش پوشیده، موهایش را به عقب شانه کرده بود و به سوی آن هم کلاسی رفته و خود را روی ویلکینسون ” پسرخاله ی واقعیش” جا زده و او را تهدید به دعوا کرده بود که اگر نیکولاس کیج کوچک را رها نکند برایش گران تمام خواهد شد او آنقدر خوب بازی کرد که کلکش گرفت!

گرچه گاهی تابستان ها را در سانفرانسیسکو در کنار عمو و عموزاده هایش سوفیا و رومان می گذراند اما تأثیراتش تنها فیلمیک نبودند. مادر نیک افسرده بود و مدت طولانی را در بیمارستان سپری کرده بود اما دید سوررئال و مزاجی او تأثیر بزرگی بر فرزندش گذاشت (او عاشق سروکله زدن با دیگران و شلوغ بازی بود طوریکه گاهی دیگر بازیگران را آزار میداد مثلاً دیوید لینچ در موردش گفته او یک موزیسیبن سبک جاز است).

چندی بعد در ۱۲ سالگیش پدر و مادر نیکولاس کیج طلاق گرفته و او با پدرش به سانفرانسیسکو نقل مکان کرد. در آنجا پدرش او را در مدرسه ای ثبت نام کرد که گستره ی زیادی از رشته های هنری همچون فیلم، ادبیات و موزیک کلاسیک را در بر می گرفت.

عکس نیکلاس کیج

اگر اولین نقش ها و کارهای نیکولاس کیج را در نظر بگیریم باورش سخت می باشد که ببینیم او به اینجا رسیده است. از آنجا که عضو گروه دهه ی هشتادی برت پک بود می بایست راه کسانی همچون چارلی شین، امیلیو استیونز و آندرو مک کارتی را می پیمود. اما با این وجود او هرطور که بود یکی از مهم ترین و محبوب ترین بازیگران نسل خود شناخته شد که برنده ی جایزه ی اسکار و یکی از اصلی ترین انتخاب های باکس افیس گردید. و سرانجام دوران تجلی نیکلاس فرا رسید. نیکولاس کیج با دیدن شرق ادن، به شخصیت سرکش و عطش انگیزشی جیمز دین گرایش پیدا نمود تا بتواند نظر پدرش را جلب نماید. نیکولاس سینما را مقصد خود دید و بلافاصله در دانشکده ی هنرهای زیبای یانگ ( بخشی از تئاتر هنرهای زیبای سانفرانسیسکو) ثبت نام نمود. او تنها یک تابستان در آنجا ماند اما هیچگاه از هدفش روبرنگرداند.

فیلمهای نیکلاس کیج

برخی از افتخارات نیکولاس کیج:

برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از سوی منتقدان نیویورک
برنده جایزه بهترین بازیگر درام مرد از سوی گلدن کلوب
برنده جایزه اسکار به خاطر ترک لاس وگاس در سال 1995

برخی از آثار نیکولاس کیج:

بوسه به خون آشام
ترک کردن لاس وگاس
تغییر چهره
توافق
رمزگویان باد
زاندالی
ساز کاپیتان کورل
سرقت ‌در 60 ثانیه
شهر فرشته‌ها
صخره
صخره قرمز غربی
قلباً وحشی
گنجینه ملی
مرد خانواده
مرد چوبکبریتی
ارباب جنگ
موجبات خروج از مرگ
هشت میلیمتری
هواپیمای محکومین
مرد حصیری
روح سوار
بعد
پیشگویی

بیوگرافی هیو جکمن (زندگینامه هنرمندان)

در زندگینامه ی هیو جکمن اینگونه آمده است که :هیو جکمن در سال 1968 در شهر سیدنی استرالیا متولد شد. هیو جکمن اما دارای اصالتی استرالیایی نیست چراکه پدر و مادر او هر دو انگلیسی تبار می باشند و در سال 1967 به استرالیا مهاجرت کرده بودند. جکمن در دوران کودکی علاقه شدید خود را به بازیگری نشان داد و با تشکیل گروه های کوچک تئاتری در مدارس و حضور در نقش اصلی این نمایش ها نشان که می تواند علاقه اش را دنبال کند. علاقه هیو جکمن به بازیگری پس از ورود او به دانشگاه هم ادامه داشت و وی موفق شد تا در چندین نمایش موفق ظاهر شود.

هیو جکمن پس از فارغ التحصیلی از دانشگاهش در رشته روزنامه نگاری، تصمیم به یادگیری رشته درام و تئاتر در آکادمی هنرهای زیبای غرب استرالیا گرفت و خیلی زود پیشنهاد بازی در مجموعه تلویزیونی ” کوره لی ” ( 1995 ) را دریافت نمود که این مجموعه اتفاقی نو در زندگی حرفه ای جکمن محسوب میگشت. پس از این مجموعه تلویزیونی و حضور در چندین نقش کوچک دیگر در مجموعه های این چنینی، ستاره اقبال هیو جکمن بالاخره در سال 1999 درخشید چرا که در این سال بریان سینگر از او درخواست کرد تا نقش اصلی فیلم ” مردان ایکس ” را ایفا کند و همین نقش هیو جکمن را مبدل به ستاره ای در هالیوود نمود.

شخصیت ولوورین خیلی زود به یکی از محبوب ترین قهرمانان سینما مبدل گردید و شهرت هیو جکمن به واسطه حضور در این نقش، هر روز بیشتر گشت. هیو جکمن حالا پس از 18 سال از اولین نقش آفرینی اش در نقش ولوورین، صاحب جایگاه تثبیت شده ای در هالیوود شده است که حتی برای بازی در فیلم ” بینوایان ” کاندید دریافت اسکار نیز شده بود.

عکس هایی از هیو جکمن

نکاتی که احتمالاً درباره هیو جکمن نمی دانید :

هیو جکمن در سال 1999 کاندید دریافت جایزه لارنس اولیویر شده بود.

خانواده جکمن زمانی که او 8 ساله بود از یکدیگر جدا شدند.

جکمن در جریان یک مصاحبه گفته بود که فیلم ” جمعه سیزدهم ” دلیل علاقه مند شدن اش به بازیگری بوده است!

در سال 2000 هیو یک پسر به نام اُسکار ماکسیمیلیان را به فرزندخواندگی قبول کرد.

یک دختر را هم در سال 2005 به نام آوا الیوت جکمن به دخترخواندگی پذیرفت.

جکمن و همسرش در جریان تولید سریال ” کورلی ” در سال 1995 با یکدیگر آشنا شدند.

در روزهای آخر مراحل انتخاب بازیگر نقش ولوورین برای فیلم ” مردان ایکس ” ، جایگزین دوگری اسکات شد.

شخصیت ولوورین در مقایسه با فیزیک بدنی جکمن از قد و قامت کوتاه تری برخوردار بود از این رو اکثر نماهای این شخصیت به نوعی گرفته شده تا این بلندی قد چندان مشخص نباشد!

در چهار فیلم با هالی بری همبازی بوده : “مردان ایکس” ، “اره ماهی” ، “ایکس 2” و “مردان ایکس : آخرین مقاومت”

هیو جکمن برای حضور در فیلم ” ون هلسینگ ” ، بازی در نقش فرانک کستل در فیلم “مجازات کننده” را نپذیرفت.

یکی از گزینه های اصلی برای کاندیداتوری در جوایز ” تمشک طلایی ” برای بازی در ” ون هلسینگ ” بود اما او را در نهایت کاندید نکردند.

یک کمپانی تولید فیلم به نام ” سید پروداکشن ” دارد که آن را به همراه دوست صمیمی اش جان پالرمو راه اندازی نموده است.

برای بازی در فیلم “اره ماهی” مدتی به فراگیری بدلکاری پرداخت.

بدلکارش در فیلم های “ون هلسینگ” و “مردان ایکس : آخرین مقاومت” ، دامادش بوده!

معمولاً خانواده اش را با خودش بر سر لوکیشن فیلمبرداری می برد.

در زندگی واقعی اش سیگار نمی کشد.

هیو جکمن مهمان مراسم ازدواج نیکول کیدمن و کیث اوربان بود.

دو برادر بزرگتر به نام های ایان و رالف و دو خواهر به نام های سونیا و زوئی دارد.

به عنوان یکی از گزینه های ایفای نقش هاروی دنت در فیلم “شوالیه تاریکی” مطرح شده بود اما نقش به آرون اکهارت رسید.

وی یکی از دوستان صمیمی راسل کرو هم به حساب می آید. کرو در سال 2000 بازی در “مردان ایکس” را نپذیرفت و شخصاً هیو جکمن را برای بازی در این نقش به بریان سینگر پیشنهاد داد.

هیو جکمن فیلمها

مردان ایکس (۲۰۰۰)
کیت و لئوپولد (۲۰۰۱)
اره‌ماهی (۲۰۰۱)
ایکس ۲: مردان متحد (۲۰۰۳)
ون هلسینگ (۲۰۰۴)
خوش‌قدم (۲۰۰۶)
بر آب رفته (۲۰۰۶)
حیثیت (۲۰۰۶)
چشمه (۲۰۰۶)
مردان ایکس: آخرین ایستادگی (۲۰۰۶)
استرالیا (۲۰۰۸)
مردان ایکس: بنیاد مردان، ولورین (۲۰۰۹)
مردان ایکس: کلاس اول (۲۰۱۱)
فولاد اصل (۲۰۱۱)
بی نوایان (۲۰۱۲)
ولورین (۲۰۱۳)
زندانیان (۲۰۱۳)
مردان ایکس: روزهای گذشته آینده (۲۰۱۴)
چپی (۲۰۱۵)
پن (۲۰۱۵)
ادی عقاب (۲۰۱۶)
مردان ایکس: اپاکلیپس (۲۰۱۶)
لوگان (۲۰۱۷)
برترین شومن (۲۰۱۷)

مهمترین افتخارات

کاندید دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم ” بینوایان “، کاندید دریافت جایزه گلدن گلاب بهترین بازیگر نقش مرد در یک فیلم موزیکال یا کمدی برای فیلم های ” بینوایان ” و ” کیت و لئوپلد

راههای تمرین مثبت اندیش بودن با قانون جذب

برای نواختن پیانو، صحبت به زبان های خارجی یا حتی ضربه زدن به توپ تنیس، یادگیری امری عادی و شیوه ای متداول تلقی می شود. نکته این است که همان انعطاف ذهنی که باعث خواهد شد تا ما در کارهای ساده یا ورزش ها مهارت پیدا نماییم، این امکان را برای ما فراهم می کند که مثبت اندیشی را فرا بگیریم.

شوان آچور نویسنده کتاب “مزایای خوشبختی” می گوید:

همان طور که مغز ما شکلها و طرحها را در بازی تتریس تشخیص میدهد و نحوه چیدن سریعتر آنها را فرا می گیرد، می توانیم به مغزمان بیاموزیم که چیزهای خوب در زندگی را کاوش کند (به دنبال نکات مثبت باشد) تا بتوانیم امکانات بیشتری را ببینیم، انرژی بیشتری احساس کنیم و به سطوح بالاتر موفقیت دست پیدا کنیم. آچور این اثر را “اثر مثبت تتریس” می نامد.

تمرین برای شاد بودن

چگونه این کار را انجام دهیم؟ چن چهار فعالیت ساده را پیشنهاد میکند که به وسیله آنها میتوان مغز را آموزش داد تا به پدیده ها نگاه مثبت تری داشته باشد:

جست و جوی روزانه برای سه نکته مثبت

در پایان هر روز از سه اتفاق خوبی که آن روز برای ما رخ داده است، لیستی تهیه کنیم و درباره عوامل رخ دادن این اتفاقات تامل نماییم. اتفاقات خوب می توانند هرچیزی باشند، دیدن یک دوست قدیمی، نکته جالبی که یکی از همکاران در محل کار تعریف میکند یا حتی یک غروب آفتاب دل انگیز. ثابت شده است که جشن گرفتن موفقیت های کوچک باعث افزایش انگیزه و شعله ور شدن شادی می شود. ثبت روزانه اتفاقات خوشایند باعث خواهد شد تا احساس بهتری داشته باشیم و وقایع بهتری برای ما رخ دهند.

روزانه از یک نفر تقدیر کنیم

این روش را خیلی دوست دارم. برای داشتن چیزهای خوبی که به دست می آوریم باید آنها را تشخیص دهیم و اجازه دهیم که دیگران هم بدانند که آن موضوع برای ما هم اهمیت دارد و ما متوجه آن شده ایم. زمان بگذاریم و از تلاش یک نفر از اقوام یا دوستان مان در برابر دیگران تشکر یا تمجید کنیم. یک روش دیگر ارسال ایمیل های روزانه برای یک شخص است. آن شخص می تواند معلم قدیمی مدرسه ما باشد که زمانی به ما نصیحت ارزشمندی کرده است و اکنون هر روز از آن سپاسگزاری می کنیم. از خودمان شجاعت نشان دهیم و از یک همکار یا حتی کسی که فقط یکبار او را ملاقات کرده ایم، تشکر نماییم.

یک کار نیک انجام دهیم

انجام کارهای نیک (حتی کار کوچکی مانند آوردن لبخند بر لبان یک نفر در محل کار) باعث افزایش سطح خوشحالی می شود. متوقف کردن انجام کاری که انرژی فکری زیادی لازم خواهد داشت این قدرت را به ما خواهد داد تا از حلقه منفی نگری خارج شویم. سعی کنیم کارهای خوب کوچک ما محسوس باشند، مثلاً خرید یک فنجان قهوه برای کسی.

مراقب ذهن مان باشیم

تمرکز یعنی توجه داشتن به زمان حال بدون قضاوت درباره آن، باز کردن درهای آگاهی و رها کردن ذهن فراتر از محدودیت های منفی که می تواند به برقراری تعادل و مثبت دیدن تصاویر پیرامون کمک کند